మనందరం బ్లాగుల్లో ఎన్నెన్నో అనుభవాలు, అనుభూతుల గురించి రాసుకుంటాం.అప్పుడు ఆ సమయానికి అది కళ్ళబడిన వారు చదివి స్పందిస్తారు. మన రాతలనిఇష్టపడి మన బ్లాగుని అనుసరించేవారైతే మళ్లీ మళ్లీ చూసే అవకాశం ఉంది. కానీ, బ్లాగు మూసివేయబడటమో, లేక మరే ఇతర కారణాల వల్లనో మన రాతలు కొన్నాళ్ళకిమరుగున పడిపోక తప్పదు. అలా కాకుండా మన రాతల్ని పదిలపరిచి మరింతమంది కొత్తకొత్తపాఠకులవద్దకి చేర్చగలిగే సౌకర్యం ఏదైనా ఉంటే బాగుంటుంది కదా!
ఇప్పుడు మాకొచ్చిన ఆలోచన ఏంటంటే, ప్రత్యేకంగా ఒక ఇతివృత్తాన్ని తీసుకుని, దానికిసంబంధించి వివిధ బ్లాగర్లు రాసిన వ్యాసాల్ని సేకరించి ఒక e-బుక్ గా తయారుచేస్తే బాగుంటుంది అని.ఆ రాతలు మనకు ఎదురైన అనుభవాలు, అనుభూతులు, మర్చిపోలేని సంతోషాలు, విషాదాలు, జ్ఞాపకాలు, సరదా సంఘటనలు.. ఇలా ఏవైనాఅయ్యుండచ్చు. ఖచ్చితంగా నిజంగా జరిగినవే కాకపోయినా కథలో, కల్పితాలో, కవితలోకూడా అయ్యుండచ్చు. మనందరం రాసినవి ఏ రూపంలో ఉన్నా వాటన్నీటి ఇతివృత్తంమాత్రం ఒక్కటే అయ్యి ఉండాలి. అచ్చంగా అనేకమైన రంగురంగుల పువ్వులని చేర్చిఒకటే దారంతో దండ గుచ్చిన మాదిరిగానన్నమాట! ;)
మనబ్లాగర్లందరూ ఎవరి శైలిలో వాళ్ళు రాస్తారు కాబట్టి, వీటన్నీటినీ ఒక చోటచేర్చితే తయారైన e-బుక్ మహా పసందుగా ఉంటుందని మాకనిపిస్తోంది. అంతేకాకుండా, అన్నీటినీ ఒక చోట కూర్చడం వల్ల చదివిన వాళ్ళకి కూడా ఒక మంచిఅనుభూతిని మిగులుస్తుంది. ఉచితంగా దొరికే ఈ పుస్తకాన్ని ఎవరమైనా సరేశాశ్వతంగా మన సొంత సేకరణలో భద్రపరుచుకోవచ్చు. మా ఈ బ్లాగుతో పాటు ఉచితe-పుస్తకాలని పొందుపరిచే ఇతర వెబ్సైటులని కూడా సంప్రదించి వీలైనన్ని ఎక్కువచోట్ల మన e-బుక్స్ అందుబాటులో ఉండేలా మేము ప్రయత్నిస్తాం. ఇది కేవలంబ్లాగుల మీద ఆసక్తితో తలపెట్టిన పనే గానీ మాకు మరేవిధమైన లాభాపేక్ష లేదనిమనవి చేస్తున్నాం. :)
మేము ఎంచుకున్న మొదటి ఇతివృత్తం -'నూతన సంవత్సర ఆరంభం'
మా ఈ e-బుక్ ప్రయత్నంలో పాలుపంచుకోవాలనే వారికి సూచనలు: - మీరు వ్రాసేది పూర్తిగా తెలుగులో, యూనికోడులో ఉండాలి. - మీ రాతలు సొంతఅనుభవమైనా, జ్ఞాపకమైనా, కవితైనా, ఊహలైనా, కల్పిత గాథైనా, కథైనా ఎలాంటి రూపంలోనైనాఉండవచ్చు. కాకపోతే, అందులో ఇతివృత్తం మాత్రం 'నూతన సంవత్సరానికి' సంబంధించినది అయ్యి ఉండాలి. - మీరు పంపే వ్యాసం ఈ పాటికే మీ బ్లాగులో ప్రచురించినదైనా గానీ, ఒక వేళమాకు పంపించాక మీరు మీ బ్లాగులో ప్రచురించుకోడానికి కానీ ఎటువంటి అభ్యంతరంలేదు.ఇదివరకే వేరే ఏదైనా వెబ్సైటు కోసమో, పత్రిక కోసమో రాసినదైతే మాత్రం దాన్నితిరిగి ఇలా e-బుక్ లో పొందుపరచే విషయమై అవసరమైన అనుమతులు పొందవలసిన బాధ్యత, తద్వారా ఎదురయే ఎలాంటి పరిస్థితులకైనా పూర్తి భాద్యత మీదే! - మీరు రాతల పైన సర్వహక్కులూ మీవే! - మీ వ్యాసంతో పాటు మీ వివరాలు, బ్లాగు URL , ఈమెయిల్, ఫోటో తదితర వివరాలను కూడా పంపిస్తే వ్యాసంతో పాటుగాe-బుక్ లో పొందుపరుస్తాం. దీనివల్ల ఆసక్తి ఉన్నవారు మిమ్మల్ని సంప్రదించేవీలు ఉంటుంది. - ఈ పుస్తకాన్ని కూర్చే పని మేము తీసుకున్నాం కాబట్టి, వ్యాసాల్ని ఎంపిక చేసే పనిలో మాకు పూర్తి స్వేచ్ఛ ఉంటుందని భావిస్తున్నాం! - మీ వ్యాసాలు మాకు పంపాల్సిన చిరునామాsujanamadhuram@gmail.com, మీ వ్యాసాలు మాకు అందాల్సిన ఆఖరు తేదీ డిసెంబరు15, 2010.
మాకొచ్చిన ఈ ఆలోచనని ఆచరణలో పెట్టడానికి మీరందరూ సహకరిస్తారనీ, మా ఈప్రయత్నం విజయవంతమై ముందు ముందు మరిన్ని బ్లాగులకి సంబంధించిన e-బుక్స్ నిమనందరం కలిసి అందుబాటులోకి తీసుకురాగలగాలని ఆశిస్తూ..
'అమ్మ' అంటే ఉపోద్ఘాతం, వివరణ ఏదీ అవసరం లేని పదం. అమ్మ ప్రేమ, అమ్మ మనసు, అమ్మ గురించిన కబుర్లలో తీయదనం ఎంతని చెప్పలేం. ప్రపంచంలోని అమ్మలందరూపూజ్యులే ఎందుకంటే, యీ సృష్టిలో ఉన్న ప్రతీ జీవి వెనుక ఓ అమ్మ ఉంటుందిగామరి! అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఎంత చెప్పినా, ఎంత విన్నా తనివి తీరదు. అమ్మమనసు గురించి తెలుసుకున్న ప్రతీసారి మనసు ఆర్ధ్రమౌతుంది.
తల్లికి బిడ్డ మీదా, బిడ్డకి తల్లి మీదా ప్రేమ ఉన్నప్పటికీ యీ రెండూఒకలాంటివి కాదేమో! తల్లికి బిడ్డ మీదుండే ప్రేమకి అంతే ఉండదు. తన బిడ్డేతనకిప్రపంచం. కానీ బిడ్డకి మాత్రం తల్లితో పాటు ఇంకా చాలా ప్రపంచం ఉంటుంది ;-) మా అమ్మమ్మ అంటుందీ.. తల్లి గర్భంలో జీవి ఎప్పుడైతే రూపు దిద్దుకుంటుందోఅప్పటి నుంచి బిడ్డంటే తల్లికి తనలో ఒక భాగంగా బంధం పెనవేసుకుపోతుందట.తనకంటే తన బిడ్డే ఎక్కువ అన్న భావం బలపడిపోతుందట. కానీ, బిడ్డ మాత్రం తనుసంపూర్ణంగా జీవం పోసుకున్నాక తల్లి పేగు తెంచుకుని పుట్టినప్పుడే ఆబంధాన్ని తెంచుకుంటుందట. అంటే, బిడ్డకి చాలా సులువుగా తల్లిని వదిలివెళ్లిపోగలిగే తెగింపు ఉంటుందిట. తనకి నచ్చినట్టు ఉండటం కోసం తల్లినినొప్పించగలదు కూడా! కానీ, తల్లి మాత్రం ఏనాటికీ అలా చేయలేదుట. తనకెంత బాధకలిగినా బిడ్డ సంతోషంగా ఉంటే చాలుననుకుంటుందట. ఆ విధంగా ప్రపంచంలో ఉన్నతల్లులందరూ తమ పిల్లలపై పిచ్చిగా ప్రేమను పెంచుకుని జీవితాంతం తమ కంటికిరెప్పలా కాపాడుతారు.
'బ్లాగ్స్పందన' అంటూ ఇలా 'మాతృ ప్రేమ' గురించి నేనిదంతా ఎందుకుచెప్తున్నానంటే... 'నా రాతలు'అనే బ్లాగు రాస్తున్న స్ఫురితగారు ఇటీవల'పిచ్చితల్లి'అని ఓ పోస్టు రాశారు. తన బంగారు పాప ఇంట్లో లేకపోతే ఇల్లంతా, మనసంతా ఎంత వెలితిగా అనిపించిందో, ఎంత దిగులేసిందో చెప్పారు. ఇంట్లో ఉన్నప్రతీ వస్తువూ, తను చేసే ప్రతీ పనీ, పాపనే ఎలా గుర్తుకు తెచ్చాయో స్ఫురితగారువివరించిన తీరు మనసుని హత్తుకుంటుంది.
తాత్కాలికమైనఎడబాటైనా సరే పాప కళ్ళెదురుగా లేకపోతే ఎంత బెంగొచ్చేస్తుందో, మనసంతా తనచుట్టేఎలా తిరుగుతూ ఉంటుందో, తన భావాల్ని ఎంతో హృద్యంగా చెప్పారు. పాప దూరంగాఉంటే, తనెంత భద్రంగా ఉన్నాసరే, తల్లి మనసుకి మాత్రం ఎంత గాభరాగాఅనిపిస్తుందో తెలియజెప్పారు. అంతే కాదు.. అమ్మ అయ్యాకే మన అమ్మ మన పట్లచూపిన ప్రేమ బాగా అర్ధమౌతుందనీ, మన అమ్మ మన గురించి పడ్డ బాధంతా మనకి బాగాఅనుభవంలోకి వస్తుందంటూతన అనుభవాన్ని చాలా అందంగా రాసారు.
అందరి అమ్మల్లాగే కూతురిపైపిచ్చి ప్రేమనిపెంచుకుని నేనూ మరో పిచ్చితల్లిని అయిపోయాయని స్ఫురిత గారు రాసిన వాక్యం మనకళ్ళనీ, మనసునీ కూడా తడిపేస్తుంది. ఓ అమ్మ మనసుని అద్దంలో చూపించిన ఆ టపామొత్తం చదివేసరికి ఇదీ అని చెప్పలేని ఓవింత అనుభూతి కలిగింది. అందుకే, యీ 'బ్లాగ్స్పందన' లో స్ఫురిత గారు రాసినయీపోస్టు గురించి ప్రస్తావిస్తున్నాం. ఎవరైనా మిస్సయ్యి ఉంటే, తప్పకుండా యీపోస్టు చదివి మరోసారి స్వచ్చమైన అమ్మప్రేమని అనుభూతించండి.
పుస్తకాలూ, పాటలూ, సినిమాలూ.... ఇవన్నీ ఒక్కొక్కరికీ ఒక్కో అనుభూతిని మిగులుస్తాయి.ఇది అందరికీ తెలిసిన సంగతే కదా! అయితే, నాకూ, సుజ్జీకి ఒక కొత్త ఆలోచనవచ్చింది. బ్లాగుల్లో పోస్టులు కూడా అంతే కదా! అని. అనుకుందే తడవుగా, యీకొత్త ప్రయత్నానికి శ్రీకారం చుట్టేశాం :-) అదే 'బ్లాగ్స్పందన'. అంటే, ఫలానా బ్లాగులో ఫలానా పోస్టు చదివినప్పుడు నాకిలా అనిపించింది, నాకీవిధమైన అనుభూతి, ఆలోచనా కలిగింది అని మన 'సుజనమధురం' లో చెప్పడం అన్నమాట!
దీని వల్ల ఏంటీ లాభం అంటే... ఒకటి మాకు నచ్చిన పోస్టు మరికొంతమందికిపరిచయం అవుతుంది. ఇంతదాకా చూడనివాళ్ళకి చూసే అవకాశం కలుగుతుంది. ఇంకోటి, ఆపోస్టుపైన వేరే విధమైన అభిప్రాయాలుంటే, ఒక మంచి చర్చ అవుతుంది. ఆ పోస్టురాసిన సదరు బ్లాగరుకి కూడా తను రాసినదానికి చదువరులు ఎలా స్పందిస్తున్నారోతెలుస్తుంది. ఇది మాములుగా వ్యాఖ్యల రూపంలో కూడా తెలుస్తుందనుకోండి. కానీ, ఏదయినా మనల్ని చాలా చాలా ఆనందింపజేస్తే, లేదా ఆలోచింపజేస్తే దాని గురించివివరంగా స్పందిస్తే బాగుంటుంది కదా!పైగా, 'సుజనమధురం' ఇప్పుడిప్పుడేబ్లాగ్లోకం చుట్టూ అల్లుకుంటున్న పూలతీగ లాంటిది కదా! (పోలిక బాగుందా ;-) అందుకే'బ్లాగ్స్పందన' శీర్షికన అప్పుడప్పుడూ ఇలా స్పందించే కార్యక్రమం మొదలెట్టబోతున్నాం.
ఇందులో భాగంగా మొదటి పోస్టు నేనొక్కదాన్నే రాస్తా అన్నాను సుజ్జీతో.!సరే.. అంది సుజ్జీ విషయం తెలీక. మా ఇద్దరి మధ్యా ఇంత చక్కటి స్నేహబంధంఏర్పడడంలో తన కవితల పాత్ర విస్మరించలేనిది. కాబట్టి, సుజ్జీ కవితలనుగురించిన నా స్పందనే 'బ్లాగ్స్పందన' లో మొదటి టపా! అంటే, సుజ్జీకి చిన్నసర్ప్రైజ్ లాంటిదన్న మాట! ;-)
*******************************************
మనిషి మనసుఎంత చిత్రమైంది కదా.! ఓ పట్టాన అర్ధం చేసుకోలేం.. అదిమనదైనా..మరొకరిదైనా.! మనసులో ఉప్పొంగే భావాలు ఎన్నెన్నని చెప్పగలం.!? ఎన్నెన్ని ఉన్నా, ప్రతీ క్షణం కొత్తకొత్తగా మళ్ళీ బోలెడన్ని వచ్చిచేరుతూనే ఉంటాయి. ఎన్ని వచ్చి చేరినా ఎప్పటికీ నిండిపోదు.. పుష్పకవిమానంలా! :-) ఆనందం, ఆశ్చర్యం, అద్భుతం, అలక, సందేహం, జ్ఞాపకం, నిరాశ, దుఃఖం, బాధ, వేదన.. ఇలా మదిలో జనించే భావాలెన్నో... ఎన్నెన్నో మన హృదయసాగరమథనంలో! ఒకొక్కప్పుడు మన మదిలోని భావసంక్లిష్టత ఎలా ఉంటుందంటే, ఎంతప్రయత్నించినా ఆ భావాన్ని మాటల్లో పేర్చలేము.మన మదిలో గడ్డకట్టుకుని ఉన్న లోతైన భావాన్ని బోలెడన్ని వాక్యాల్లోనింపకుండా కేవలం చిన్న చిన్న పదాల అల్లికలో నింపి చెప్పగలమా? ఒకవేళఎవరైనా అలా చెప్పగలిగితే మాత్రం.. అది అలాంటి భావ వ్యక్తీకరణ చేయగలవ్యక్తి ప్రత్యేకతే అంటాను నేనయితే. అలాంటి ప్రత్యేకతే నాకు సుజ్జీ రాసేబుల్లి బుల్లి కవితల్లో కనిపించింది. గట్టిగా నాలుగు వాక్యాలు కూడా లేనిచిట్టి పొట్టి రాతల్లో, సాదాసీదా పదాల్లో.. ఇంత చిక్కనైన భావం ఎలానింపిందా.!? అని సుజ్జీ కవితలు చదివిన ప్రతీసారీ నేను ఆశ్చర్యపోతూనేఉంటాను.
తన కవితలు మళ్ళీ మళ్ళీ చదివినప్పుడు కూడా మొదటిసారిలానే మళ్ళీ మళ్ళీ ఆశ్చర్యంలో మునిగితేలుతూనే ఉంటా.!నన్నింతలా అబ్బురపరుస్తున్న తన కవితాపుష్పాలకి నా మనఃస్పందనని కాసిన్ని మాటల్లో కూర్చి చెప్పే చిన్న ప్రయత్నం చేస్తున్నా.!
*********************************************
నీ కోసం ఏరుకొచ్చిన మల్లె లన్నీ నీ ఊసులతో మాల అల్లాను! రోజంతా ఎదురు చూసి చూసి.... పువ్వులన్నీ చిన్నబోయాయి..! మనసంతా అల్లుకున్న నీ తలపులతో, నా కనులు బరువెక్కి వాలిపొయాయి..!
'నీ కోసం' అనేయీ చిన్నికవితలో బోలెడంత విరహం ఒలికిపోతున్నట్టుగా అనిపిస్తోంది నాకు.నీకోసం ఏరుకొచ్చిన మల్లెల్ని నీ ఊసులతో మాల అల్లానని మురిపెంగా చెప్పడంఎంత ప్రియమైన భావన కదూ!? ఇంతలోనే చిన్నపాటి ఆశాభంగం.. తన దర్శనభాగ్యంకలగలేదని. తానే కాదు తాను తెచ్చిన మల్లెలు కూడా ఎదురు చూసీ చూసీ చివరకుప్రియసఖుడి మీద కినుక వహించి తమ మోము చిన్నబుచ్చుకున్నాయట.! అంతలోనే, మళ్ళీ విరహం.. మనస్సంతా అల్లుకున్న ప్రియుని తీయని తలపులతో, కనుపాపలుబరువెక్కి సోలిపోయాయట. ఎంతందంగా ఉంది కదూ!!
**********************************
మనకి ఏదైనా సంతోషం వస్తే అది వ్యక్తపరచడం, పంచుకోవడం చాలా తేలిక. అది మనకిమరింత ఉత్సాహాన్ని, ఆనందాన్ని కలిగిస్తుంది కూడానూ.! కానీ, మన మనసుకిఏదయినా బాధ కలిగితే, దాన్ని వ్యక్తపరచడం చాలా కష్టం. ఎలా చెప్పినా, ఎంతచెప్పినా మనలో ఉన్న వేదనంతా మాటల్లో నింపగలిగామా అంటే సందేహమే.!!కానీ, సుజ్జీ చేతిలో మాత్రం యీ చిన్ని చిన్ని కవితలు కొండంత భావాన్ని తమలోఇముడ్చుకుని ముచ్చటగా ముస్తాబౌతాయి. ఎలాగో మీరూ చూడండి ఓసారి! :-)
ఒకోసారి చుట్టూ చూస్తున్న ప్రపంచానికీ, మనకీ ఈ సంబంధమూ లేదేమోనన్నట్టు, అసలేం పట్టనట్టు, నిరాసక్తంగా, నిర్వేదంగా అనిపిస్తుంటుంది. చుట్టూ ఉన్నప్రపంచంలో నాకు సంబంధించినదేదీ లేదనేంత ఒంటరితనంగా అనిపిస్తుంది. మదినిండా బాధ, వేదన, అయోమయం గూడు కట్టుకున్నట్టవుతుంది. మనసుకి నచ్చిందిదూరమైతే కలిగే మనఃక్లేశం, అలాగే తన మనసు కోరుకుంటోంది ఎంతటి అసాధ్యమో, తనుచేస్తోంది ఎంత విఫల ప్రయత్నమో చెప్పడానికి ఇంతకంటే సరైన మాటలు దొరుకుతాయా.?
నాది కాని లోకంలో
ఏ మనిషిని వెతకను..??
నీళ్ళు లేని సంద్రంలో
ఏ నావను నడపను..!!??
**************************************
ఎన్నెన్నోఅందమైన ఊహలతో, కోటి ఆశలతో ఒక అందమైన భవిష్యత్తుని ఊహల్లో చిత్రించుకుంది ఓమనసు. తన మదిలో అల్లుకున్న జీవన చిత్రానికి మరో అందమైన మనసు తోడై సరికొత్తవర్ణాలు అద్దుతుందని మురిసిపోయింది. ఇంతలోనే, అందుకు భిన్నంగా తనూహించినఅందమైన మనసువికృతరూపం దాల్చి తన కలలన్నీ కల్లలు చేస్తూ, ఆశలన్నీ ఆవిరిచేస్తూ ఉన్నపళంగా తనని దుఖసాగరంలో ముంచేస్తే ఆ ఆశాభంగం ఎలా ఉంటుందోఊహించండి. ఎంత వేదన కదూ!? అంతటి ఆశాభంగాన్ని కేవలం ఇంత చిన్న వాక్యాల్లోనేనింపేయగలగడం చూస్తోంటే అబ్బురమనిపిస్తోంది కదూ!!
యుగాలుగా ఒంటరిగా ఉన్న నేను నిజాయితీగా నా హృదయం పరిచాను..! నీ కళ్ళల్లో నన్ను చూసుకునే వేళ నా కళ్ళల్లోకన్నీరై మిగిలావు... !!
సుజ్జీ కవితలు చదివాక, కేవలం అందమైన జ్ఞాపకాలు, ఊసులే కాదు, వేదన నింపిన పలుకులు కూడాఇంతందంగా ఉంటాయా అని నాలాగా మీరు కూడా ఆశ్చర్యపోతున్నారు కదూ!!?
